აქ, ამ მიწაზეა მისი სამყოფელი, მისი ცხოვრება...
აქ არის მისი დროებითი თავშესაფარი...
დროებითი... რამეთუ დროებით გამვლელები ვართ ყველანი დედამიწაზე, დაბადებასა და გაქრობას შორის გამოკიდებულები.
მხოლოდ სიარული შეგვიძლია, წასვლა იქით, საითაც გვსურს - შორეული გასეირნება თუ შემთხვევითი წანწალი... მთავარია სიარული.
ისიც დადის...
გადის გზას ცხოვრებისას და გზას ენისას, დადის რომ ჩასწვდეს წარსულსა და ოდნავ მაინც დაინახოს მომავალი, გაიცნოს შემთხვევითობა და მიიღოს ბედისწერა.
"უნდა ვიარო... სულ ესაა, ოღონდ უნდა ვიარო!"
პოეზია კი სიარულში ეხმარება... რბილი ლანჩებია, დახეული ფეხსაცმლით სიარულს რომ უადვილებს...
იცის რომ მოკვდება, მალე, და ალაგებს ჩემოდნებს...
გამუდმებით ცასაა მიშტერებული...
მისია ტკივილი სულ უფრო რომ მძიმდება, წარმოსახვა, სულ უფრო ხელშესახები რომ ხდება, ოცნება, ახდენა რომ არ უწერია... შეკითხვები, გამუდმებით რომ ისმის - მისია ყველაფერი.
ვიღაცას ჰგონია შეიშალა..
...
მეტის წაკითხვა